Uitspraken

De klacht houdt in dat klager zich niet kan vinden in het besluit van verweerder tot:
1) insluiting in de separeerruimte van F. en G.;
2) gedwongen opname in een accommodatie; en
3)   de beperking van de bewegingsvrijheid. 
De Commissie komt tot het oordeel dat alle klachtonderdelen ongegrond zijn. De Commissie wijst het verzoek van klager tot vergoeding van zijn schade af.

Klager kan zich niet vinden in het besluit van verweerder tot het verplicht toedienen van medicatie tijdens zijn opname in de kliniek, noch in de thuissituatie.            
De zorgaanbieder heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen de klacht.
De Commissie komt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is. Het verzoek van klager tot vergoeding van zijn schade wordt afgewezen. 

Ongegronde klacht m.b.t. verplichte zorg in de vorm van medicatie. Het bestreden besluit voldoen aan de rechtsbeginselen omschreven in artikelen 2:1 en 3:3 Wvggz.
De commissie is van oordeel dat de toediening van de medicatie voldoet aan de eisen omtrent veiligheid nu deze in een gecontroleerde klinische omgeving wordt toegediend.

De klacht houdt in dat klager de zorgaanbieder verwijt dat zijn TBS-verlof niet of niet voldoende kan plaatsvinden door een personeelstekort bij de zorgaanbieder. Namens klager stelt de patiëntenvertrouwenspersoon (pvp) dat het niet op verlof kunnen, kan worden gezien als een vrijheidsbeperkende maatregel. De zorgaanbieder is van mening dat klager niet-ontvankelijk is in zijn klacht. De voorzitter komt tot het oordeel dat de klacht niet-ontvankelijk is. 

Ongegronde klacht tegen verplichte zorg in de vorm van medicatie. De commissie is van oordeel dat het bestreden besluit en de daarop gebaseerde voortdurende toepassing van verplichte zorg in de vorm van (depot)medicatie niet strijdig is met de voorgeschreven en hierboven genoemde rechtmatigheidsbeginselen.

Uitspraak inzake 3 beslissingen verplichte zorg inhoudende beperking in de bewegingsvrijheid en insluiting (ongegrond).

De klacht houdt in dat klager zich niet kan vinden in het besluit van verweerder tot
1) Gedwongen opname in een accommodatie;
2) Toediening van medicatie;
3) Insluiting in de extra beveiligde kamer (EBK); en
4) Het niet verstrekken van de huisregels.

De Commissie komt tot het oordeel dat de eerste drie klachtonderdelen ongegrond zijn, maar dat het vierde klachtonderdeel gegrond is. De Commissie houdt het verzoek van klager tot vergoeding van zijn schade aan.

2.1 Klager heeft een verzoek tot het vergoeden van schade ter hoogte van € 90,- ingediend. De Commissie wijst het verzoek tot schadevergoeding ten laste van verweerder toe en stelt de schadevergoeding vast op een bedrag van € 50,-.

De klacht betreft de verplichte behandeling met medicatie. De Commissie komt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is, omdat wordt voldaan aan de criteria voor en de doelen van verplichte zorg.

Beslissing inhoudende overplaatsing naar een andere zorgaanbieder (ongegrond).

De klacht betreft de verplichte behandeling met medicatie en opneming in een accommodatie. De Commissie oordeelt dat de klachten ongegrond zijn, omdat er wordt voldaan aan de criteria voor en de doelen van verplichte zorg. Zonder de behandeling met medicatie in een klinische setting valt niet te verwachten dat de psychische stoornis in remissie zal gaan, waardoor het ernstig nadeel zal blijven voortbestaan. Het verzoek van klager tot vergoeding van zijn schade wordt afgewezen.