De klacht betreft de verplichte opname van klaagster in een accommodatie van verweerder. De Commissie oordeelt dat de klacht ongegrond is omdat voldaan is aan de eisen die de Wvggz daaraan stelt. Het verzoek om schadevergoeding wordt om die reden afgewezen. 

De klacht betreft de verplichte ECT-behandeling en medicatie (lorazepam). Klagers zijn in tegenstelling tot de zorgaanbieder van mening dat niet voldaan is aan de criteria en doelen van verplichte zorg, omdat de klachten van klaagster niet voortvloeien uit een psychische stoornis maar uit somatische problematiek. Klagers vinden – kort samengevat – dat de klachten kunnen worden verholpen met vitamine B12-injecties. De Commissie gaat hierin niet mee en verklaart de klacht ongegrond. 

De klacht houdt in dat klager zich niet kan vinden in het besluit van verweerder tot
1)    opname in de accommodatie; en
2)    toediening van medicatie.                  
De Commissie komt tot het oordeel dat beide klachtonderdelen ongegrond zijn. 
Het verzoek van klager tot vergoeding van zijn schade wordt afgewezen. 

De klacht betreft de verplichte behandeling met medicatie. De Commissie verklaart de klacht ongegrond omdat voldaan is aan de criteria voor verplichte zorg.

De klacht betreft de verplichte behandeling met medicatie en opneming in een accommodatie. Klaagster is van mening dat geen sprake is van een psychische stoornis en ernstig nadeel. De Commissie oordeelt dat de beslissing waarover klaagster klaagt voldoet aan de eisen die de Wvggz aan de behandeling en opname stelt. De klacht wordt daarom ongegrond verklaard. Het verzoek om schadevergoeding wordt om die reden afgewezen.

Klager heeft zich tot de zorgaanbieder gewend met het verzoek hem zo spoedig mogelijk op te nemen in een Wvggz-accommodatie. De zorgverantwoordelijke heeft echter laten weten geen reden te zien voor een opname van klager in een GGZ-kliniek, noch vrijwillig noch verplicht. Klager stelt vervolgens dat de zorgaanbieder handelt in strijd met artikel 8:7 Wvggz en zijn zorgplicht niet uitvoert. De Commissie komt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is. 

De klacht betreft de verplichte opname van klager in H. in afwachting op beschikbaarheid van ambulante zorg. Bij klager was niet langer sprake van een psychische stoornis en evenmin van ernstig nadeel. Dit betekent dat er niet voldaan is aan de criteria van artikel 3:3 Wvggz ter rechtvaardiging van de verplichte opname. De Commissie verklaart de klacht gegrond en stelt de schadevergoeding vast op € 4,650,00.

De klacht houdt in dat klaagster zich niet kan vinden in het besluit van verweerder tot toediening van medicatie. De Commissie komt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is, omdat na onderzoek is gebleken dat geen sprake (meer) is van verplichte zorg.

De klacht ziet op de beslissing tot het verlenen van verplichte zorg in de vorm van beperking van de bewegingsvrijheid. De Commissie verklaart de klacht ongegrond.

De klacht ziet op de beslissing tot het verlenen van verplichte zorg in de vorm van toediening van medicatie per injectie.  De Commissie verklaart de klacht ongegrond omdat de beslissing voldoet aan de vereisten die daaraan in de Wvggz worden gesteld.