De klacht houdt in dat klager zich niet kan vinden in het besluit van verweerder tot het verplicht toedienen van medicatie. De Commissie komt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is. Het verzoek van klager tot vergoeding van zijn schade wordt afgewezen.

De klacht houdt in dat klager zich niet kan vinden in het besluit van verweerder tot
1) toediening van (depot)medicatie; en
2) vaststelling van wilsonbekwaamheid.
De Commissie komt tot het oordeel dat beide klachtonderdelen ongegrond zijn.

De klacht houdt in dat klager zich niet kan vinden in het besluit van verweerder tot het verplicht toedienen van medicatie. De Commissie oordeelt dat de beslissing waarover klager klaagt, voldoet aan de eisen die de Wvggz daaraan stelt. De klacht wordt daarom ongegrond verklaard.

De klacht houdt in dat klager zich niet kan vinden in het besluit van verweerder dat hij moet worden opgenomen in een accommodatie en dat hij verplichte medicatie krijgt. De Commissie oordeelt dat de klacht in al haar onderdelen ongegrond is. De Commissie wijst daarom ook het verzoek van klager tot vergoeding van zijn schade af. 

De klacht houdt in dat klager zich niet kan vinden in het besluit van verweerder tot het toedienen van medicatie in de vorm van een injectie (‘depot’). De Commissie komt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is.

Klager heeft klachten ingediend tegen de gedwongen opname, toediening van medicatie en insluiting in de separeerruimte. De zorgaanbieder bevestigt dat deze vormen van zorg noodzakelijk zijn, omdat klager leed aan een manie met psychotische kenmerken, hij daardoor agressief gedrag vertoonde en een gevaar vormde voor zichzelf en anderen. De Commissie oordeelt dat het verlenen van verplichte zorg noodzakelijk was. De Commissie verklaart alle klachten ongegrond en wijst het verzoek om schadevergoeding af.

De klacht houdt in dat klaagster zich niet kan vinden in het besluit van verweerder tot
1) het toedienen van medicatie;
2) het aanbrengen van beperkingen in de vrijheid het eigen leven in te richten;
3) het opnemen in een accommodatie; en
4) het beperken van de bewegingsvrijheid.
De Commissie komt tot het oordeel dat de klachtonderdelen ongegrond zijn.

De klacht betreft de verplichte behandeling met medicatie en opneming in een accommodatie.  De Commissie oordeelt dat de beslissing waarover klager klaagt, voldoet aan de eisen die de Wvggz daaraan stelt. De klacht wordt daarom ongegrond verklaard. Het verzoek om schadevergoeding wordt om die reden afgewezen. 

De klacht richt zich op de verplichte medicamenteuze behandeling, waarvoor klager stelt dat er geen noodzaak bestaat. De zorgaanbieder heeft gemotiveerd verweer gevoerd en aangevoerd dat aan de criteria en doelen voor het verlenen van verplichte zorg is voldaan. De Commissie onderschrijft dit standpunt en verklaart de klacht ongegrond. Aangezien de klacht ongegrond is bevonden, is het verzoek om schadevergoeding afgewezen.

De klacht houdt in dat klager zich niet kan vinden in het besluit van verweerder tot toediening van medicatie. De Commissie komt tot het oordeel dat de klacht ongegrond is, omdat de verplichte toediening van medicatie voldoet aan de eisen die de Wvggz daaraan stelt. Het verzoek van klager tot vergoeding van zijn schade wordt afgewezen.